Ko sme, a ko ne sme da se bavi antiage procedurama i edukacijama prema Uputstvu Ministarstva zdravlja?

Već na početku Uputstva naglašava se da se: „Metode i postupci antiage medicine mogu obavljati u zdravstvenoj ustanovi i privatnoj praksi koja je osnovana kao opšta ili specijalistička ordinacija doktora medicine, doktora stomatologije, odnosno poliklinika“. Iz toga se jasno vidi da su isključivo zdravstvene ustanove i ordinacije te koje mogu da se bave ovom granom medicine.

U dokumentu jasno je istaknuto i šta sve obuhvata antiage medicina:

1. Estetske – hirurški srodne tehnike, koje u svom radu koriste invazivne, umereno invazivne i minimalno invazivne tehnike, čiji je cilj estetska promena, poboljšanje funkcije, izgleda, podmlađivanje, a obavljaju se na lični zahtev pacijenta.
2. Ostale„antiage” procedure.

Da bi bilo jasnije, evo šta sve spada u procedure estetske antiage medicine:

1. tehnike nadoknade volumena kože, potkože i sluzokože u cilju uklanjanja znaka starenja (dermalni fileri, kao što su na primer hijaluronski fileri);
   2. primena botoksa;
   3. minimalno invazivne tehnike za lifting lica – lifting nitima (kao što su na primer mezoniti, Cog niti, Siluet soft niti…);
   4. regenerativna medicina za uklanjanje znakova starenja, kao što je na primer PRP tretman i druge srodne tehnike;
   5. mezoterapija;
   6. hemijski piling;
   7. kolagen indukciona terapija − dermoabrazija i „microneedling“;
   8. karboksiterapija;
   9. elektromagnetna zračenja:
   • neablativno frakciono podmlađivanje površine kože,
   • ablativno frakciono pomlađivanje površine kože,
   • tretmani intenzivnim pulsirajućim svetlom (IPL),
   • fotodinamička terapija,
   • radiofrekventna terapija za zatezanja kože,
   • uređaji sa infracrvenim zracima i drugim uređajima za tretmane zatezanja kože,
   • laseri, tretmani infracrvenim zracima, radiofrekventna terapija, tretmani intenzivnim puslirajućim svetlom i drugi izvori ekvivalentne snage i energije,
   • visokofrekventni, radiofrekventni i drugi tretmani uz pomoć uređaja zasnovanih na energiji kojima se temperature kože povećava na više od 42°C,
   • tretmani pomoću LED svetla (svetlećih dioda) ili ekvivalentnih elektromagnetnih izvora (preko 500 mW·cm −2) za potrebe biomodulacije,
   • fokalizovani ultrazvuk.

Da bi se ustanove koje su registrovane kao zdravstvene ustanove, opšte, specijalističke ordinacije ili poliklinike bavile antiage medicinom moraju imati dozvolu Ministarstva zdravlja. A za to, pored zakonom propisanih uslova po pitanju prostora u kojem se obavljaju procedure antiage medicine, u pogledu kadra moraju imati najmanje jednog zdravstvenog radnika koji ima potrebnu edukaciju u skladu sa Stručno metodološkim uputstvom koji bi obavljao procedure.

Jasno je navedeno i na koji način se stiče potrebna edukacija u oblasti estetske antiage medicine:

1. u okviru specijalizacije i uže specijalizacije iz oblasti plastične, rekonstruktivne i estetske hirurgije;
2. akreditovanim programom kontinuirane medicinske edukacije,

kao i iz ostalih oblasti antiage medicine.

Kada je reč o edukatorima za kontinuiranu medicinsku edukaciju drugih u vezi sa tehnikama antiage medicine u Uputstvu je navedeno da „predavač, odnosno edukator akreditovanog programa kontinuirane medicinske edukacije za antiage medicinu ima najmanje isti stepen stručne spreme, kao i lica na koja se odnosi akreditovani program“. To ujedno mora biti „zdravstveni radnik koji se neposredno (osnovnom zdravstvenom delatnošću) bavi srodnim tehnikama, veštinama, metodama tj. pruža zdravstvene usluge iz srodnih grana medicine odnosno stomatologije, u skladu sa završenom specijalizacijom odnosno užom specijalizacijom i sa radnim iskustvom u toj oblasti u trajanju od najmanje pet godina“. Uz to, neophodno je i iskustvo u pružanju određene estetske antiage procedure, najmanje 30, u poslednjoj godini poslovanja.

Ostale uslove za bavljenje antiage medicinom, kao i „Stručno metodološko uputstvo za bavljenje antiage medicinom“ u celosti možete pročitati na sajtu Ministarstva zdravlja, odnosno OVDE.